Prahsina

zondag 26 april 2015

Na giebel, karper en zeelt was de volgende witvis aan de beurt. De brasem oftewel prahsina.

Niet dat ik momenteel een bewuste bucketlist heb t.a.v. de soorten vis die ik wil vangen, maar op één of andere manier kreeg ik wel die drang en loopt het toevallig zo.

Mijn oude winckle picker weer eens te voorschijn gehaald en maden ingekocht. Nieuwe lijn op de spoel, nieuwe onderlijntjes, voerkorfen opgezocht, statiefjes gevonden en grondvoertje gemaakt. De beoogde stek voor de brasems was een driesprong van ringvaarten. Ik had hier nog nooit eerder gevist. Wel in de ringvaarten, maar niet op deze exacte locatie.

Ook brasems zou ik wel even vangen. Paar flinke voerballen met maden op de stek gegooid. Hengel in orde gemaakt en de voerkorf getracht om exact op de plek van de voerballen te werpen. Dit ging aardig en ik kreeg al snel beet. De gevoelige top van de winckle picker gaf trillerig door dat er aan het aas, de maden, gesabbeld werd.

Het leuke van deze manier van vissen is het moment waarop aangeslagen moet worden. Dit moet je natuurlijk helemaal zelf bepalen, maar het moment bepaald helemaal of je de vis haakt of niet. Soms is dit heel duidelijk en veert het topje schokkerig heen en weer of trek ie langzaam krom.

Een aantal keer was het helemaal duidelijk dat ik moest aanslaan en ving in mooie kolblei´s. Niet de vis waarop ik aan het vissen was. Hmmm kolblei´s, als deze de kans hebben om het aas te pakken is er geen andere soort vis aanwezig, is mijn ervaring.

Het viel even stil en vervolgens ving ik toch een brasem. Niet een hele grote, maar het was er één. Deze brasem had weinig tot geen slijm en begon bij zijn staart al harde pukkels te vormen. Bijna klaar voor de paai.

Vervolgens begon ik weer kolblei´s te vangen. Tot het weer even stil viel. Nu ving ik een grotere brasem, het formaat waar ik voor gekomen was. Deze brasem zat wel flink onder het slijm, waarschijnlijk een vrouwtje.

Het aanslaan met de winckle picker voelt als het afvuren van een geweer. Het juiste moment moet gekozen worden en als dat lukt kromt de hengel tot in het handvat en voel je de vis direct aan het uiteinde van de lijn knokken. Lang niet gedaan, maar toch wel een hele leuke manier van vissen.

Anyway, de brasems waren op, best vreemd want de voerplek was pittig gevuld, maar toch bleven de brasems niet azen. Er kwamen alleen nog maar kolblei´s uit het water. Nou ja, missie geslaagd qua het vangen van brasems en de ´oude´ manier van vissen weer eens geproefd.

Aangezien dit verslag toch over brasems gaat en ik tijdens twee korte sessies nog meer brasems gevangen heb, hiervan ook de plaatjes.

54 cm trottoirtegel!

Een oude brasem, enigszins vermagerd, met een grote kop had interesse in de 5 maden op de haak.

Kijkend naar de snorkel, pasten er ook wel 50 maden in.

En als laatste plaatje een Zaan brasem, deze kon een grote broodvlok niet weerstaan.

vol met paai pukkels

Zo, de brasems heb ik nu ook weer gevangen. Momenteel niet de slijmjurken, die ze de rest van het jaar wel zijn, vanwege de aanstaande paai. Naast de brasems, ook veel mooie grote ruisvoorns, blankvoorns en kolblei's gevangen. NB niet de kleintjes vanwege de hoeveelheid en grootte van het aas dat ik aan mijn haak had hangen. M.a.w. zo'n beetje alle veel voorkomende standaard soorten witvis in vaarten en sloten heb ik nu kunnen 'afstrepen'.



Grtx, FER