Drang

Zondag 3 augustus

Er is een tijdsverschil met Sri Lanka van 3,5 uur. Hierdoor werd ik zondag ochtend erg vroeg wakker. Wellicht ook omdat ik graag weer eens wilde vissen in de polder. Ben nog even blijven liggen maar kon de slaap niet meer vatten, dus 'rise and shine'.

De Beemsterpolder is best van enig formaat en de kracht van een polderknol wilde ik graag weer eens voelen, maar om nu de platbetreden paden te volgen met een bijna vangstgarantie voelde niet helemaal goed. Ondanks de drang tot vangen wilde ik toch wel een uitdaging. Dus op zoek naar voor mij nieuwe stekken.

Meerder keren gestopt met de auto bij potentiële stekken en uiteindelijk 4 stekken gevoerd met paar handjes kippenbix en een handje maïs. De afstand tussen de stekken was best behoorlijk waardoor ik geen zin had om eerst naar de eerst aangevoerde stek te rijden.

Stek 3 en 4 lagen dicht bij elkaar. Stek 3 lag vlakbij een overstort van een zijsloot. Dit leek mij een echte potentiële hotspot vanwege het relatief warme zuurstof arme water in de sloten, waarbij deze overstort voor zuurstof zou zorgen en dus vis zou aantrekken. Dit bleek inderdaad het geval, al snel kwamen er bellen vrij op de voerplek. Een grote gestoomde broodvlok om de steel van de haak geplakt en deze vlakbij, bijna op, de voerplek voorzichtig laten zakken. De dobber begon te schommelen en niet veel later trok deze langzaam weg. Bammerdebam, hangen en als een dolle ging de karper er vandoor. Alsof deze karper i.p.v. kippenbix aan de energiedrank had gezeten, wat een energie. 

Dit had ik wel gemist, de spanning van de aanbeet, de aanslag, de dril en het netten.

Stek 4 lag naast een duiker waar het aardig stroomde. Eigenlijk stroomde het hier te hard om lekker te kunnen pennen. Na 10 minuten hield ik het hier voor gezien en ging met de auto richting stek 2.

Stek 2 lag tegenover een duiker waar het water draaide waardoor sediment kon neerslaan. M.a.w. natuurlijk voedsel zou hier geconcentreerd terecht komen. Ondanks het natuurlijke voedsel en het kippenbix was hier geen leven te bespeuren. Op naar de 1e stek.

Stek 1 was op de kop van een lelieveld gemaakt dat schuin in de stroming van een duiker lag. Aan de andere zijde van het lelieveld zag ik een karper azen. Zou ik daar de broodvlok neer leggen? Of zou ik geduld betrachten totdat deze karper of een andere karper op de voerstek kwam? Het zou niet lang meer kunnen duren en wellicht hadden ze al op de voerstek gezeten. Dan zouden ze waarschijnlijk nog wel een keer terug komen. Ik zou geduldig zijn, dus werd het aas op de voerplek gelegd.

Een lelieblad trilde. Ze, hij, zij kwam in de buurt. Ook nu begon de dobber weer te schommelen. De zenuwen spande zich, de hand ging strakker om de grip, de slip werd nog even voorzichtig getest en de concentratie steeg totdat de pen soepel weggleed. Daar was weer het moment om aan te slaan. Bammerdebam nummero 2. Nog meer power kwam er vrij dan bij de eerste karper. Sturen was er in eerste instantie niet bij, maar werd wel noodzakelijk om te voorkomen dat de karper zich in lelievelden of overhangende bomen zou vast zwemmen. Gelukkig hoefde ik de druk niet al te hoog op te voeren om de karper geregeld te doen keren, tegensturen hielp goed.

Wow, wat een mooi vol en gezond beest!

De Beemster met z'n karpers liet zich voor mij weer van zijn beste kant zien. Wat was het weer lekker aan de waterkant jagen op wilde polderknollen.

Grtx, FER