De Purmer

Zondag 21 september 2014

Een zondagochtend sessie in weer eens een andere polder. De Purmer polder. Ook prachtig landelijk en uitgestrekt. Maar of hier ook behoorlijk karper aanwezig is, moet nog blijken. Ondanks dat ook deze polder 'om de hoek' ligt zijn we er nog nooit wezen vissen.

 

Terwijl ik aan kwam rijden op de afgesproken locatie regende het. Een pittig buitje daalde neer en in het groen zag ik Harry op en neer hoppen met een grote paraplu om z'n gear te beschermen tegen deze bui. Komisch gezicht. Iets minder komisch was dat ik tijdens het inparkeren van m'n auto een piep hoorde en direct ook weerstand voelde. Ja hoor, een metalen verkeerspaal volledig over het hoofd gezien. Nou ja, het derde deukje in de bumper, langzamerhand wordt ie bijna weer egaal.

Mooi geïnstalleerd, stonden er twee hengels uit bij Harry. Eén met vastlood en de andere met de pen. Tijdens de korte periode dat Harry al zat, had ie al drie karpertjes zien springen. Er was dus leven en ook nog eens karperleven in deze sloot.

Eerst heb ik een tweetal voerplekken gemaakt, op mijn inziens plekken waar de karpers zouden moeten gaan scharrelen om aan vreten te komen. Hierna even wezen bomen bij Harry.

Op de eerste voerplek zwom een grote school speldaas. Dit speldaas cirkelde rond als een grote school sardines in de atlantische oceaan. We kennen allemaal wel het plaatje waar dolfijnen en zwaardvissen zo'n school belagen. Deze school gedroeg zich ongeveer hetzelfde, brak uit elkaar en kwam weer bij elkaar en cirkelde rond en rond, waarbij af en toe de kleine visjes zelfs uit het water sprongen. Blijkbaar waren er dieper baarsjes actief om deze school te belagen. Ook brak de school uit elkaar door het heen en weer wapperen van een oranje staart. Karper op de stek!

Nu ging het er om spannen. Zou de karper het aas vinden, opslurpen, meenemen en daarmee de dobber wegtrekken? Langzaam maar zeker tikte de tijd door, wachtend op de aanbeet. De school speldaas kwam weer aan zwemmen en toen deze zich om en rond mij dobber begaf, leek het er op dat de karper weer vertrokken was. Waarom? Er zou nog voldoende voer moeten liggen. Was ie geschrokken? Maar ik had geen kolk gezien van een vluchtende vis. Jammer, op naar de tweede voerplek.

Deze stek was iets dieper waardoor aanwezige karper in het troebele water niet zichtbaar zou zijn. Er waren ook geen aas bellen zichtbaar. Maar bijna direct nadat het aas de bodem raakte kwam er leven in de dobber. Hij maakte een mooi cirkeltje en trok toen weg. BAM!

De karper bleef diep en cirkelde eigenlijk in een diameter van ongeveer 3 meter onder de top mijn hengel. Sterke, maar bijzonder korte uitvallen werden gemaakt zonder aan de oppervlakte te komen. Gelukkig zat de haak goed aan de binnenzijde van de bek en werd de karper niet gelost, maar gleed ie na een lange strijd in het schepnet.

Een prachtige volle dikke karper met een grote waffel. Hier was ik erg gelukkig mee.

De karper bleek een perfect rond gaatje te hebben in zijn dorsaal vin. Zo perfect, dat het wel lijkt aangebracht met een gaatjestang. Zou deze karper gemerkt zijn?

Een ander opvallend aspect aan deze karper was dat aan één zijde van zijn staartvin, een klein extra vinnetje gegroeid was.

Na deze mooie vangst was het over met de pret, het leek wel of de bel was gegaan om te rusten, want alle activiteit was rond tien uur opeens over. In ieder geval gaan we vaker pionieren in de Purmer, want er zullen vast meer van deze karpers rondzwemmen en dat smaakt natuurlijk naar meer.

Grtx, FER