Ouwe sok

Zondag 21 december 2014

Op zoek naar nieuwe visgronden, hadden Harry en ik elkaar getroffen op een 'geheime' locatie. Op de weg hiernaar toe hebben we continu in onze achteruitkijkspiegels gecheckt of we niet gevolgd werden en voor de zekerheid hadden we onze mobiele telefoons uitgezet, dit om niet alsnog via een gps systeem getrackt te worden.

Alles wordt in werking gesteld om de stekkenpezers het zo moeilijk mogelijk te maken. ;-)

Ieder nadeel heeft zijn voordeel. Hé, waar hebben we dat eerder gehoord. Maar doordat we 'verdreven' zijn van onze wereldstek kijken we weer eens om ons heen. De keuze voor deze zondagochtend viel op een aantal vaarten en sloten, die met elkaar verbonden zijn door middel van verschillende duikers.

Het water was bruingrijzig met een zicht van ongeveer een halve meter. Op zich dus prima snoekwater, niet te helder, maar ook weer niet te troebel. Nu moesten de snoeken nog trek en lust hebben in de voorgeschotelde dis. Deze bestond uit driedelige ratel pluggen, streamers, shads en dood aas.

De harde wind van de afgelopen dagen was iets gaan liggen en de temperatuur 's ochtends lag rond 8°C. Op zich prima snoek weer. Dit bleek in de praktijk toch niet het geval. Want wat we ook deden, we kregen geen tuk. Op een ouwe sok na, zie bovenstaande foto.

Nadat ik één zijde van een duiker had uitgepluist, ben ik de weg over gestoken om de andere zijde nader te 'onderzoeken'. Het was gewoon verbazingwekkend hoe weinig, eigenlijk geen, aandacht, wij deze ochtend kregen voor ons aangeboden (kunst)aas. En toch kon het niet anders, dat op deze stek een snoek moest staan. Dit bleek, want vlak voordat ik een driedelige Perch ratel plug uit het water tilde, zag ik een staart wegdraaien.

Hierop heb ik deze plug vervangen voor een andere kleur plug. Dit omdat deze snoek wellicht niet toe hapte, omdat het deze kleur plug als gevaar zag. Bij de volgende worp was het raak! Halverwege voelde ik zware weerstand en zette ik extra druk op de spinhengel om de haak te zetten. Ja hoor! VIS! Eindelijk en niet zomaar een visje.

Door de duiker heen riep ik Harry. 'Hangen! Een beste! Het net!' Terwijl de vis diep bleef en door de slip van de molen ging, liep ik rustig met de vis mee. Tien meter naar rechts en weer tien meter naar links. Meerdere keren schudde de vis zijn gigantische kop, waarbij hij zijn kieuwen wijd openzette. Uiteindelijk was ie moe gestreden en konden we hem via het net op de kade hijsen.

Dit moest wel een meter zijn! Fantastisch wat een vis. De kieuwgreep was appeltje eitje, wat een enorme kaak had deze vis. Groter dan de kaak van mijzelf, zeker twee keer zo lang en dik. Nadat de plug uit de muil verwijderd was, deze zat netjes om een kieuwboog, kon ik met deze zware vis poseren.

Na de photoshoot, toch maar even checken hoe groot deze snoek was. Eén meter en vier (104) centimeter!

Woehaa, de eerste meter en waarschijnlijk de laatste voor dit jaar. Kickuh!

We weten nu waar deze snoek geregeld vertoefd, dus zoeken we haar volgend jaar weer op als ze nog wat groter gegroeid is.

De rest van de sessie leverde geen enkele aanbeet meer op, maar als ik me hiervoor kan inschrijven. D.w.z. een enkele aanbeet en dan zo'n vis vangen, dan schrijf ik me direct in.

Grtx, FER