Ed's place(s)

Zondag 20 oktober 2013

Een unieke privé stek langs de IJsselmeerdijk staat al lang op ons wensenlijstje. Via Ed z'n contacten mochten wij op dit privé water onbekommerd karpers komen landen. Deze ochtend was het dan zover, eindelijk stond ons niets meer in de weg om hier de boel leeg te trekken.

Het water bleek kristal helder en ondiep. Op een aantal plekken was het toegankelijk, waarbij een vlonder de meest toegankelijke locatie was. Unaniem waren we het er over eens dat het moeilijk zou gaan worden. Achter een rietschoot bij de vlonder had ik een voerplek aangemaakt, Harry en Edwin op twee andere verwachtingsvolle locaties.

Na verloop van tijd kreeg ik als enige beet, een blankvoorn had zich vergrepen aan de worm op de haak terwijl er ook nog drie maiskorrels aan de hair hingen. Af en toe vluchtte er kleine vis van de voerstek weg, teken dat er een rover in de buurt was. Nadat dit drie keer was gebeurt heb ik mijn penhengel ingeruild voor de spinhengel en daar een driedelige plug aan gehangen. Bij de derde keer was het raak. Op het moment dat ik de plug over wat riet heen trok, sloeg de snoek toe. Omdat ik wist dat dat moest gebeuren, hield ik mij in om direct aan te slaan waardoor de snoek goed gehaakt werd. Ha, toch gaaf om in te spelen op de situatie.

Vervolgens waren we het er weer unaniem over eens dat dit water ons verder niets ging brengen, waarop we besloten om ons jachtterrein te verleggen richting de Beemster.

De laatste keer was Ed hier nogal succesvol en deze locatie, 'de polderput', moest ons dus meer brengen. Er stond minder wind en het waterige zonnetje was zelfs voelbaar, al met al best lekker zo. Het water in de sloten stond bijzonder laag, op sommige plaatsen zelfs te laag om te vissen.

De eerste die met een kromme hengel stond was Ed. Op zijn favo-stek had hij weer toegeslagen en een mooie knol was de put aan het rond knallen. Harry assisteerde om de karper, nadat ie eindelijk was moe gestreden, te landen.

 

Toch nog vis en het zou niet de laatste zijn. Want ongeveer 5 minuten later stond Ed weer met een gekromde blank. Zijn favo-stek bracht weer een sterke polderknol op het droge. Deze keer mocht ik assisteren om de nog sterkere karper te landen. Stond erbij en keek er naar, terwijl Ed van de dril genoot die eindeloos leek te duren.

Alsof de duvel er mee speelde want tien minuten later stond die grafbak weer een karper te drillen. De 'polderput' werd omgedoopt tot 'Ed's place'. Met een enkel maiskorreltje wist Ed de karpers te strikken, terwijl Har en ik er alles aan deden om een schub te verleiden, hoefde Eddie zijn korrel maar op zijn favo-stek te droppen en er ging een karper aanhangen.

Natuurlijk kon het ook te gek en dat werd het. Want die fijne vriend ving ook nog een vierde kerp. Waarbij zijn grijns niet meer van zijn porum te poetsen was. En terecht natuurlijk.

De moed zonk ons, Harry en mijn persoon, in de schoenen. Vele verschillende stekken waren aangemaakt, bevist maar geen enkele andere stek vertoonde leven behalve Ed z'n favo-stek. Het enige wat nog rest is het ophangen van een mooi bordje aan de damwand met 'Ed's place'.

Grtx,
FER