Kneiter pauze deel 2

Vrijdag 22 november 2013

Collega's meldde dat er weer karpers gesignaleerd waren bij een wateruitlaat in de Zaan. Deze ochtend de karperhengel en het landingsnet in de auto geladen en voorgenomen om tijdens de lunch pauze eens te checken of mijn collega's gelijk hebben.

Voordat ik mijn hengel uit de auto ging halen heb ik de stek gevoerd met een wit sneetje brood. De korsten bleven drijven en van de binnenzijde van het sneetje maakte ik pluimen die langzaam zonken.

Bij terugkomst op de betreffende stek, was er net een boot aangemeerd om zijn vracht te lossen. Hmmm, flinke kolken in het water door de schroef van deze boot en de vraag was nu of de boot de vissen niet had verjaagd, tenminste als ze er al zouden zijn.

Met mijn pofferd stond ik vol in de wind en die was behoorlijk guur. Brrr, wat een waterkou! Terwijl het aas als vlok aan een grote weerhaakloze haak hing, bleef ik rustig wat vlokken en korsten voeren. Het was volstrekt onduidelijk of er vis aanwezig was, want de vlokken zonken langzaam uit het zicht zonder dat deze door vis gepakt werden.

Na ongeveer een kwartier bewoog toch mijn dobber. Dit moest door aanwezige vis komen want de wind en de stroming hadden een ander effect. Een minuut later verplaatste de dobber echt door een aanbeet en na aanslaan bleek er brasem op de stek aanwezig.

Met recht een grote platte, zoals de brasems ook wel genoemd worden, want deze vis had weinig spek op de graat.

Time was running out, maar deze vangst stimuleerde me om het nog een keer te proberen. Dus nogmaals een grote vlok op de haak gezet die langzaam zonk. Weer was er totaal geen gevoel dat er vis op de stek aanwezig was. Maar ook nu werd de dobber na enige tijd weer licht getoucheerd. Dus toch vis, waarschijnlijk weer brasem. Toen de dobber langzaam weg trok was er veel meer weerstand na aanslaan, wat duidde op groter wild.

En ja hoor, een torpedo schubkarper ging er van door. Een krachtige Zaan karper nam mij mee in het spel van geven en nemen van lijn. Dit duurde en duurde maar, terwijl de geplande vergadering dichterbij kwam. En toch, forceren wilde ik zeker niet, daarmee heb ik al een paar een karper verspeeld. Een zachte maar ferme hand aan de hengel en op de slip zou deze karper in het net moeten brengen. Dan maar iets te laat voor de vergadering.

Gelukkig trok ik aan het langste end en kon ik deze torpedo schub landen. Ondanks de relatief kleine staart gaf deze karper meer dan goed partij.

De vis met omhoog staande rugvin in vol ornaat en zo ik ook. Het bedrijfsbeleid is veiligheid voorop, waardoor veiligheidsschoenen, een veiligheidsbril en een helm verplicht zijn op het terrein.

Door de 'burst' functie op de camera nu meerdere paatjes geschoten.

Na het terugzetten van de karper haasje repje mijn spullen opgeruimd en bijna rennend naar de vergadering. Bij binnenkomst, na het handen wassen, grijnzend aangesloten. Ha, wat een kneiter van een pauze!

Grtx, FER