Polderkarper(s)

Zondag 1 december 2013

Twijfels..., op welke manier en op welke vis zal ik gaan vissen? Zowel de Esox lucius, de Sander lucioperca als de Cyprinus carpio knokken in mijn hoofd om voorrang. De Cyprinus wint want ik ben benieuwd of ik een karper op de winterstekken in de Wormer polder kan verleiden .

De stekken liggen op drie verschillende locaties die redelijk ver uit elkaar liggen, d.w.z. het is eigenlijk niet te belopen. Dus m.b.v. de auto in totaal op vijf plekken op de drie locaties gecentreerd voer gedropt. Handje kippen bix, ±10 kikkererwten en een handje gekookte Quinoa.

Een weetje: 'de naam Quinoa komt uit het Quechua (de taal van de Inca's) en betekent 'het moedergraan' of 'supergraan'. De 'oersoort' van Quinoa is al 3000 jaar als voedsel bekend en kan alleen in het specifieke microklimaat van het Andesgebergte geteeld worden. De ongekookte Quinoa zien er uit als ronde ivoorkleurige zaden.

Op het moment dat het handje Quinoa het wateroppervlak raakte was ik ervan overtuigd dat het een super aantrekkelijk voer is. De korreltjes vielen mooi uit elkaar, de losse vezels van de zaden kwamen ook gedeeltelijk los en verspreidde zich enigszins maar toch compact in het water.

Op de eerste locatie zwommen een aantal brasems in het ondiepe water bijna lamlendig rond, zonder aandacht te besteden aan het voer dat in de buurt op dieper water bij een buisdoorgang lag. De pen bleef hier een half uur roerloos en onaangetast staan.

Op de tweede locatie was een voerplek aangemaakt onder een treurbeuk en nog één bij een pijp onder een weiland opgang. De treurbeuk stek was bijzonder interessant omdat er ook wat vuil in de boom op het water bleef hangen. Een halve meter hiervoor was de voerplek aangemaakt. Het water stroomde iets, maar was niet krachtig genoeg om de dobber met het aas, een kikkererwt, op de bodem te verplaatsen.

Na een kwartier bewoog de dobber licht, ongeveer vijf minuten later was dit weer het geval. Nog vijf minuten later trok de pen een klein beetje weg wat voor mij het moment was om eens te voelen en te checken of de kikkererwt nog intact was. Bij het ophalen was er weerstand waarop aangeslagen werd en er een polderkarper gehaakt was. De karper was alleen niet gehaakt in de bek maar in de scharnier van zijn rechterborstvin. Een vreemde dril volgde waarbij de karper meerdere keren buitelde. Dus wel vis op de stek, misschien aan het azen maar zeker niet heel erg actief.

Wat weer opviel aan de polderkarper in de Wormer waren de bijzonder lange baarddraden.

Op de volgende stek bij de buis onder de opgang naar het weiland gaf geen vis blijk van interesse waardoor de laatste locatie aan de beurt was.

Voor en naast een duiker was de vijfde stek aangemaakt met het zelfde recept als hierboven beschreven. Deze stek had vorig jaar een paar kleine knolletjes opgeleverd (knollenpolder).

Al snel waggelde de pen heen en weer, maar was er niet echt sprake van een doorzettende aanbeet. Dit gebeurde nog tweemaal, bij de derde keer vond ik dat het tijd was om de haak te zetten. En of de duvel er mee speelde, ik had weer beet maar deze karper was ook in de scharnier van een borstvin gehaakt. Dus wederom karper op de stek die de lijn toucheerde.

 

Niet de juiste manier van vis vangen, maar toch gaaf dat ik via de dobber goed door kreeg dat er vis op de stek aanwezig was. Toch wilde ik nog graag een vis vangen zoals het hoort, dus een haak in de bek en geen vals gehaakte vis. Daarom de kikkererwt nogmaals te water met op de haak ter camouflage en vanwege de aantrekkingskracht een paar bijzonder kleine mestpiertjes.

Al snel was er weer activiteit en na enige minuten trok de pen langzaam maar zeker rustig schuin weg onder water. Yes, dit was een echte aanbeet en daarop hing de haak ook in de bek van de Cyprinus. De grootste karper van de ochtend was een feit, een mooie donkere met een stevige kop had daadwerkelijk toegehapt.

De karper zat prima in zijn vel maar bleek één oog te missen.

Zo, de sessie was ten einde. Zoals altijd was het weer erg lekker om buiten te zijn en had ik weer eens het geluk om vis te vangen op een verrassende manier en één met een verrassend uiterlijk.

Grtx, FER