Out fishing: Yeah, yeah, yeah, ye..!

zondag 9 november 2014

Na de fuckerdefuck sessie van vorige week zondag, moest er wel een vervolg komen. Maar er moest, door mij, eerst even uitgeslapen worden, dus hadden Harry en ik om half tien afgesproken. Dit werd voor mij nog iets later.

Dochterlief had een ontbijtje klaar gemaakt. Out of the blue, hoe goed is dat? Daardoor kwam ik wel in tijdsnood vanwege mijn afspraak met Harry, dus moest er een eppie uit. Harry was mij voor met eppen. Hij eppte een foto, met tekst 'op de eerste worp!'.

Harry was al iets eerder op de beoogde eerste stek dan de afgesproken tijd en had gelijk een zware torpedovormige snoek gepakt. Wow, wat een begin en ik moest nog aan mijn ontbijt beginnen. Zo! Wat was die thee heet.

Het ontbijt was lekker en gezellig, maar ik moest me er wel even op concentreren wetende dat Harry al lekker bezig was. En hoe! Even later volgde nog een foto. Weer een mooie snoek, iets kleiner, maar hij ving de boel daar wel even leeg, was mijn gedachte. Maar ach, het is 'm gegund.

Ongeveer 20 minuten later dan de afgesproken tijd, was ik toch op de afgesproken plek aanwezig. Natuurlijk eerst even bomen over hoe en waar Har de snoeken geschaakt had.

Schoudertas omgehangen, driedelige plug aan de hengel en gassen maar. Ondanks dat ik wist dat Harry het één en ander al uitgekamd had, viste ik toch op dezelfde maar met een andere kleur plug, dus wie weet.

Bij de tweede worp op een T splitsing werd de plug gepakt. Yeah! Harry moest assisteren omdat de kade te hoog was en kijkend naar hoe de dreg in de bek hing, maande ik Harry op te schieten. Snoek in het net en de dreg uit de bek, perfect op tijd. Pfoei.

Mooi, de snoeken hadden vandaag trek.

Het grote struinen was begonnen. De vaart/sloot werd langs de kant en over de breedte bestookt met de pluggen. Af en toe een tik, van roofvis of van de bodem. Het leek er op dat de sloot later verbreed is, waarbij ongeveer drie meter uit de kant een talud cq walkant voelbaar was.

Bij de zoveelste worp voelde ik weerstand en bij aanslaan kwam er een logge massa in beweging. 'Harry, hangen!', 'een beste' riep ik. Yeah, yeah! De vis bleef diep en het voelde anders aan dan de agressieve uithalen van een snoek. Dit bleek ook toen er een bijna 60 cm lange zware donkerbruine brasem, vals gehaakt voor de rugvin, boven water kwam.

Wat een bakbeest en giga slijmerig, maar even goed leuk om te 'vangen'. Had afgelopen vrijdag nog bij Harry gemeld, tijdens een lezing van Jouke Jansma dat ik nog nooit een vis vals gehaakt had met roofvissen. Zeg nooit 'nooit'.

Na één aanbeet over de gehele sloot, wat flink tegenviel, zijn we terug gelopen naar het begin. Voordat we gingen verkassen wilden we het hier toch nog een keer proberen. Daarvoor had ik een grote rood-witte streamer aan de speld gehangen.

Bij de eerste worp dacht ik dat ik vast zat, totdat de weerstand bewoog om vervolgens weg te vallen. Actieve snoek dus. Hierna geen actie meer. Maar eens vanaf de andere kant proberen, waarbij de hoek beter was om gericht te kunnen werpen. Bij de eerste worp voelde ik een tik op mijn top. Bij de tweede worp zag ik een kolk. Bij de derde worp zag ik een witte flank, waarbij de vis bij de tweede aanval de streamer vol pakte. Yeah, yeah, yeah!

Tjongejonge wat een mooie, sterke, grote, volle, gezonde snoeken zwemmen er hier.

Omdat ie zo mooi is, de snoek dan, nog een plaatje.

Hierna was het echt tijd om te verkassen. Een kristal heldere ringvaart werd ons nieuwe jachtterrein. Het water was zo helder dat ik een snoek rustig mijn kunstaas zag volgen tot aan de kant. Ik kon 'm niet tot bijten uitdagen, maar gaaf was het wel, ook spannend zo op het zicht vissen.

Harry had er even later wel één hangen. Yeah, yeah, yeah, yeah! De plug werd langs een boot gevist, waar ik bij aankomst een klein visje had zien springen. Nu werd dus bevestigd waarom dit visje weg sprong.

Een mooie snoek had de plug met volle overtuiging gepakt. Uiteindelijk kon de plug met vereende krachten, voorzichtig met twee tangen, soepel verwijderd worden.

Omdat ze allebei zo mooi grijnzen en omdat Harry de kieuwgreep lekker begint toe te passen. Aan angst en vingers wordt steeds minder gedacht.

Na nog één super snelle aanval op mijn jerkbait, waarbij ik me echt helemaal kapot schrok, was de koek op. Weer in de auto's gestapt op naar nog een andere stek, het was lekker weer en we hadden de tijd aan ons zelf. Of anders zouden we het naderhand wel goed maken met de ladies.

Een super heldere gracht sprak ons na een aantal worpen niet meer aan. We hadden er geen vertrouwen in. Een laatste water aan de andere kant van de weg zouden we nog proberen en daarna zou de sessie klaar zijn.

Na een tiental minuten stond Harry weer met een kromme hengel. Yeah, yeah, yeah, yeah, yeah!

Een perfect intacte snoek was vol op zijn plug gedenderd en kon glimmend in de zon op de foto.

Nu was het weer mijn beurt, tenminste dat vond ik natuurlijk. Bij een worp vlak voor de walkant ontstond er gelijk een kolk op 2 meter afstand. Dit moest snoek zijn, maar ik voelde en zag geen activiteit bij mijn plug. Nadat ik twintig meter verder gelopen was, heb ik nogmaals de plug iets voorbij de plek van de kolk geworpen. Nu was het gelijk raak toen ik met de plug langs deze plek kwam.