De grootste

zondag 22-06-2015

Afgelopen zondag was het Vaderdag, dit betekende uitslapen en een lekker ontbijtje. Het betekende ook dat we, Ed en ik, later aan de waterkant verschenen. Rond half elf was het zover en Ed had zijn zoon Lars ook meegenomen. Aangezien het Vaderdag was moest Lars natuurlijk zijn vader helpen en ondersteunen tijdens deze vissessie.

Het was al snel raak bij mij. Ik ving kort achter elkaar twee schubkarpers, waarbij Lars ze met het net uit het water hielp. Hierna was het tijd dat Lars zijn karper ging vangen. Op één van de voorgevoerde stekken mocht ie het met mijn hengel proberen. Hiervoor was ie al druk bezig geweest met een hengel van zijn pa. Bij de eerste aanbeet ging het niet helemaal goed, d.w.z. de term 'aanslaan' begreep ie blijkbaar niet, want na het 'bevel' draaide ie rustig de draad op de molen, waardoor de vis niet gehaakt werd. Nadat ik 'm helemaal verrot gescholden had ;-) , zou ie het de volgende keer waarschijnlijk beter doen.

Dit liet even op zich wachten, maar geduldig wachtte we op de volgende aanbeet. Toen deze kwam, moest ie voor zijn gevoel waarschijnlijk erg lang wachten, 'wachten', 'wachten', 'wachten' en 'nu aanslaan'. Dit deed ie heel beheerst. De karper schrok en ging er als een dolle vandoor. De slip gierde en de karper schoot in de lengte van de sloot van ons af. Al instruerend hing Lars aan de hengel. Het was gelijk duidelijk dat het hier om een behoorlijk formaat karper ging.

Kreunend en steunend verliep de dril en deze duurde bijzonder lang. Af en toe moest er een beetje bijgestuurd worden, 'houdt druk', 'laat de vis maar gaan', 'top omhoog', maar we lieten 'm de dril zo veel mogelijk zelf doen. Schitterend gezicht hoe Lars achterover hing al trekkend aan de hengel. Puffend en bijna zwetend met vermoeide armen won Lars toch van de karper en konden we deze netten.

Het bleek tot dusverre de grootste karper die wij in de Beemster gevangen hadden. Beemster Buffel meer dan waardig!

70 cm

Ik ving vervolgens nog twee karpers, maar Ed had nog steeds geen karper gevangen. Terwijl zijn zoon vrolijk rond huppelde. De karpers hadden we tijdelijk bewaard in een babybadje, dat gevuld was met water. Dit moest natuurlijk geregeld ververst worden. Een mooie taak voor Lars. Dit deed ie met een flesje. Natuurlijk was het flesje op gegeven moment zoek. Het flesje bleek in het water te zijn gevallen en dreef onder een duiker. Uiteindelijk ving Ed toch wat, het flesje!

Toen Lars vroeg wat wij met de karpers gingen doen, zei ik 'de kleine jonge karpers zijn het lekkerst'. Grote ogen keken mij aan. Lars zei 'wat doen jullie dan met mijn grote karper?'. 'Tja, die grote oude karpers zijn harstikke taai'. Ed zei 'net zoals je moeder'. Respons Lars 'maar oma is toch nog ouder?!' Hahaha, 'da's anders', was de respons.

Uiteindelijk ving Ed toch nog een karper(tje). Lars 'Haha, wat een kleintje'. De kleine man had grote babbels gekregen. Een mooie afsluiter van een vermakelijke ochtend.

De buit, waarbij de 2 kleintjes al terug gezet zijn.

Grtx, FER