Struinsnoek deel 7

Zondag 26 januari 2014

Vandaag hadden we, Harry en ik, besloten om met de spinhengel op waterwolven te gaan jagen. Nieuwe kunstaasjes moesten nat gemaakt worden. Hopelijk waren deze pluggen voldoende attractief of de waterwolven te laten watertanden om toe te bijten.

De eerste potentiële hotspot was bij een brug over een ringvaart, lang verhaal kort, geen aanbeet. De tweede hotspot was een vaart tussen twee ringvaarten. Harry kreeg een aanbeet, want er was een duidelijke kolk zichtbaar in de buurt van zijn driedelige screaming devil. Jammer genoeg werd de aanbeet niet bevestigd met een tik op de top van zijn hengel.

Iets verder in de vaart zag ik vanuit de kant een ferme snoek op mijn zwart-witte streamer denderen. BAM! Hanguh... Na een tiental flinke uithalen kon de snoek met bijzonder grote kop met de kieuwgreep geland worden. Kickuh!

De snoek was niet erg vet, maar in vergelijking met wat er nog ging komen, had ie zeker nog wat vet op de graad. Kijkend naar zijn enorme muil zou ie toch het nodige moeten kunnen opslokken om modervet te worden. Mits er natuurlijk gewillige vissen in de buurt zijn.

Bij het terug zetten in het water moest deze kroko even bijkomen.

Langs de vaart lagen bijzonder veel gekraakte eendenmosselen in hoopjes bij elkaar. Een aantal meerkoeten hadden hier al flink huis gehouden. Overigens waren ze nu in geen velden of wegen te bekennen. Wellicht lagen ze volgevreten uit te buiken aan de overkant in het riet.

De volgende hotspot was aan het het einde van de vaart nabij een duiker. Er toonde weer een snoek interesse in de plug van Harry, maar kon 'm niet verschalken ondanks dat de plug langzaam gevist werd. Wellicht op het laatste moment weggedraaid?

Aan de andere zijde van de duiker liet ik de streamer huppelen. Op het moment dat Harry voorbij kwam lopen, trok ik net langzaam de streamer iets uit het water. Whap! Plons! SCHRIK! Een snoek kwam helemaal het water uit om de streamer te pakken. De snoek miste, maar liet mij achter met een hartverzakking. Man, wat een adrenalinerush knalde er door mijn lichaam. Mijn ademhaling ging spontaan op de loop en ik had even de tijd nodig om bij te komen.

De snoek attaqueerde tot drie keer toe de streamer en toch kon ik 'm maar niet haken. Wel kon ik naderhand de lange witte bonte staart van de streamer af plukken, want deze was totaal aan gort gegaan.

Op de terugweg aan het andere einde van de vaart kreeg Harry nog de schrik van zijn leven, toen er vlak voor zijn voeten een snoek op zijn plug dook. Haha, ook hij had trillende handen en stond te shaken op zijn benen, terwijl hij hapend naar adem weer bij probeerde te komen.

Langs de ringvaart kreeg ik nog een aanbeet van een stoere ietwat fletse snoek.

Deze snoek had zijn zinnen op een voor hem behoorlijk groot stuk kunstaas gezet. Een driedelige plug van Savage gear.

Het jacht terrein werd verlegd naar een andere wijk, waar we nog even kort gingen afkicken van deze leuke sessie.

Op de kop van een sloot met twee pijpen als duikers, zou snoek moeten staan, tenminste dat zei ik tegen Harry. Probeer het eerst daar maar eens. Harry kreeg geen pukkel. Maar aanpassing van spijs doet eten, dus ben ik toch nog maar eens deze stek gaan checken met een ander kunstaasje.

Het water was hier kraakhelder, zo transparant als een bergmeertje, maar dan bruinig. Na wat speurwerk zag ik een snoek schuin omhoog in het water staan. Voorzichtig heb ik de plug in de buurt gegooid. Steeds dichterbij, totdat de snoek reageerde en de plug pakte. Bruut om te zien hoe zo'n snoek toehapt na zijn onwijse versnelling.

De dril duurde niet lang, want na de landing bleek het wel een heel mager exemplaar te zijn.

Kijk eens wat een skinny bitch, de kop alleen al is bijna qua volume groter dan het hele lijf. Had best medelijden met deze rover, die de laatste tijd niet erg succesvol is geweest.

Het liefst had ik 'm uitgezet in een ander water, maar er was niet echt een ander water in de omgeving waar ik 'm snel had kunnen overzetten. Hopelijk overleefd ie de winter, maar dan moet ie wel op zoek naar prooi. Het water waar ie nu stond was kraakhelder en van prooivis was geen spoor te ontdekken.

Dit was gelijk de afsluiter van een leuke sessie met voor eind januari lekker 'zacht' weer.

Grtx, FER