Oranjekanaal

13 - 27 juli 2013

De overige twee weken van onze zomervakantie werden voortgezet in de provincie Drenthe te Wezuperbrug. Langs Wezuperbrug loopt het Oranjekanaal, in dit kanaal wordt niet gevaren door de vele sluizen die hier aanwezig zijn. M.a.w. een lekker rustig kanaal om in te vissen.


De kanten van dit kanaal zijn over het algemeen bijzonder steil en flink begroeit, waardoor het niet echt gemakkelijk toegankelijk is. Daarnaast is het in principe een redelijk saai water, omdat het maar weinig onderbroken wordt en kaarsrecht uitgegraven is.

De steile overs zijn weelderig begroeid met allerlei bloemgevende planten, waaronder zelfs Kamperfoelie. Erg kleurrijk met flinke bossages waaronder natuurlijk ook de nodige planten met prikkende uitsteeksels. De stekken die toegankelijk zijn en vis zouden kunnen geven zijn dus best beperkt.

Uiteindelijk is mijn keuze gevallen op een drietal stekken die ongeveer 10 meter van elkaar af liggen. Waarbij kleine hazelaars als indicatie voor de betreffende plekken dienen. De steile dijk is hier vlakbij het water ongeveer 50 cm horizontaal zodat het mogelijk is om je vlak langs de kant te verplaatsen, om te voeren, te vissen en hopelijk te vangen. De materialen, zoals hengels, net, tassen e.d. moeten met zorg neer gezet worden omdat deze anders zo het water in rollen.
Aan de kant staan veel waterplanten en zwemt er een enorme hoeveelheid aan kleine vis, blankvoorn, ruisvoorn en kolblei. Visbroed van dit jaar, vorig jaar en zeker ook van het jaar daarvoor. Zodra er wat brood in het water wordt gegooid, wordt dit werkelijk aangevallen als door een school piranha's. Het vissen met een grote broodvlok bleek geregeld onmogelijk omdat het aas domweg niet de bodem bereikte, omdat het minutenlang op halfwater aangevallen werd. Zelfs als het werd verzwaard met lood lukte dit geregeld niet. Ook op de bodem werd het brood natuurlijk geattackeerd. Daarentegen bleek de grote broodvlok (±3 cm) wel een indicatie voor de aanwezigheid van grote vis op de stek. Zodra de broodvlok maar mondjesmaat werd aangevallen kon ik een aanbeet verwachten van een karper, brasem of zeelt.
Wanneer het volstrekt onmogelijk was om met de broodvlok te vissen werd overgestapt op een Frolic brok, waarmee de drie stekken ook onderhouden werden. De drang om te vissen was best hoog maar de gelegenheid om dit te doen was redelijk beperkt door alle andere gezamelijke activiteiten. Overigens ook bijzonder leuk.

Door het prachtige tropische weer waaronder we 'leden' had het geen zin om overdag te vissen en dan waren we ook te druk met zwemmen, zonnen, afkoelen, ijsjes eten en andere lekkere luie 'bezigheden'. Af en toe, tegen zonsondergang, kon er een uurtje vrijgemaakt worden. Bij zonsopkomst was geen optie, we hadden natuurlijk vakantie.

De eerste sessie ving ik niets, het leek de Overijsselse Vecht wel. Mwoah, maar dan anders.

De tweede sessie ving ik een mooie oude krijger. Een donkere sterke Oranjekanaalkarper had een grove broodvlok gepakt. Probleem was dat mijn net nog bij de tent lag en zonder net zou deze karper niet gelandt kunnen worden. Ff snel vissen betekende ook ff snel spullen pakken, waardoor ik dus geregeld wat vergat mee te nemen. Tijdens de dril, de mobiel ter hand genomen en om assistentie gevraagd. Met z'n vieren kwamen ze aangevlogen, dochter Mirjam met vriendin Lauren, zoon Alex met vriend Joerie, om assistentie te verlenen.

Het net werd verkeerd in elkaar gezet, wist niet dat dit kon, waardoor ik de hengel uit handen moest geven aan Joerie. Al instruerend, dat de lijn strak moest blijven maar de hengel niet te krom moest trekken, was ik het kunstig gevouwen net, dat ook nog verkeerd op steel zat, aan het ontwarren. De karper gaf voor mijn gevoel al vijftien minuten strijd waardoor de verwachting was dat ie soepel in het net kon glijden. Niets was minder waar. Zodra de karper het net 'rook' ging ie er weer vandoor. Wat een bikkel!

Uiteindelijk kregen we 'm toch te pakken en kon Mirjam mooie plaatjes afdrukken. Op de beide kieuwdeksels had de karper beschadigingen, waarbij de wonden door groene algen begroeid waren. De algen groeide blijkbaar sneller dan het herstel van de huid. Hierna ving ik nog een mooie ruisvoorn op de vlok.

De derde sessie ving ik drie grote goude ruisvoorns op de vlok. Iets verder uit de kant kregen de ruisers de kans om zich op de vlok te storten voordat de grote scholen visbroed dit deden. Nu was ik mijn camera vergeten, jammer dan. Aan het einde, het was bijna donker, pakte een brasem nog een Frolic brok. Dit omdat het onmogelijk was geworden om met een broodvlok te vissen. De brasem gaf twee keer een klappie voordat ie zich gewonnen gaf waarna ie in het water onthaakt werd.

Om de drie verkozen stekken attractief te maken werden deze iedere avond 'bedolven' met Frolic brokken of mais. Op één avond droeg ik een lange dunne linnen broek om nog meer zon op mijn huid te vermijden. Zoals gezegd was de 'toegang' tot de kanaalstekken nogal steil, de kade was overwoekerd door groene planten en niet zichtbaar afgezet met een muur of stalen beplating. Omdat er nog maar een klein laagje Frolic brokken in de zak zat, deponeerde ik rechtstreeks uit de zak de brokken op de derde stek. Op mijn All star gympies en met gestrekte arm probeerde ik de brokken op de juiste plek te dumpen. Hmmm, ze moesten iets verder dus rekte ik me nog iets meer uit totdat ik weggleed en pardoes het kanaal in donderde. Ik schrok me werkelijk rot, omdat ik bang was dat ik er niet uit zou komen. Gelukkig voelde ik de bodem toen het water tot boven mijn navel stond. Hoe ik er weer uitgeklommen ben weet ik niet meer, maar dat was redelijk snel. Zeiknat en onder de waterplanten stond ik druipend op de kant. Wat nu? Ehm, op de fiets maar terug naar de camping. De kids zagen het direct en keken met grote vragende ogen wat er was gebeurt. Vanuit de deur van de sleurhut kwam mijn vrouw niet meer bij van het lachen.

De vierde sessie stond weer bol van de kleine vis die zowel de broodvlokken als de Frolic brokken te grazen namen. Totdat er opeens bellen in de buurt van een stek ontstonden. Niet eerder had dit plaats gevonden. Nadat dit een tweede maal ontstond was het zeker dat er grote vis aan het azen was. Voorzichtig een Frolic brok, bevestigd met een elastiekje op de haak, precies bij de derde keer dat een bellenplakaat ontstond laten afzakken. De Frolic brok leek eerst weer gepakt te worden door kleine vis, maar de dobber bleef vervolgens rustig staan totdat deze langzaam maar zeker wegtrok.

Bij aanslaan was er massa aan de ander kant van de lijn. Er onstond geen knallende run maar er was ook geen slappe hap. Het bleek een meer dan behoorlijke zeelt, die wellicht door de hoge watertemperatuur en verminderde hoeveelheid zuurstof in het water, niet overeenkomstig zijn formaat partij bood. Tijdens de dril stopte er een auto aan de overkant van het kanaal. De man in de auto vroeg in zwaar dialect 'of ut wa wou?'. Mijn reactie 'huh, wat zegt u?'. Na zijn tweede vraag, waarschijnlijk dezelfde. Mijn reactie 'Jazeker, ik heb een zeelt aan de lijn.'. Zijn reactie 'Wa? eb ik nooit zien, mag ik komme kieken?'. Mijn reactie 'Tuurlijk'.

In de onthaakmat/zak wat water uit het kanaal geschept, heel voorzichtig om te voorkomen dat ik er weer in zou tuimelen en de werkelijk prachtige donker groen bruine zeelt met bijzonder hoge rug in de zak gedaan. In de tussentijd mijn statief gepakt en de camera geïnstalleerd. Op het moment dat 'Ellert', zo heet nu de man in de auto, aan kwam rijden gaf de zeelt een klap met zijn grote staart waardoor de onthaakzak omviel en de zeelt keurig terug het kanaal ingleed. NOoooo! Een mooie 50+ zeelt uit het Oranjekanaal en dan geen plaatje en ellert zou nu alsnog geen zeelt zien. Aaargh, de zak wordt voortaan helemaal dicht geritst.

Vervolgens een dik half uur met Ellert staan praten waarbij ik veelvuldig moest vragen wat ie zei of vroeg. Uiteindelijk heeft Lennert zijn hele levensverhaal verteld. Ellert was werkelijk een karikatuur van zichzelf, waardoor ie mij intrigeerde. Ongeschoren, mooie snit in het haar, bretels die gedraaid zaten. Overhemd niet dicht geknoopt, scheef over zijn lijf en half in de broek. Een spijkerbroek die al heel lang geen wasmachine van binnen had gezien, gulp open en prachtige verhalen over zijn leven op z'n boerderij, z'n huidige verblijfplaats, met z'n surinaamse vriendin, met z'n poolse vriendin, etc. Ook een levensverhaal waar de nodige eenzaamheid in doorklonk. 

Een foto van de zeelt was niet gelukt maar een foto van Ellert wel. Onder het mom van bewijs voor mijn vrouw, waar ik toch al die tijd bleef ondanks dat het al donker was, mocht ik een foto van Ellert maken.
Een prachtig plaatje van een vriendelijke kerel en een mooie afsluiting van het Oranjekanaal, dat nog lang niet al zijn geheimen had prijs gegeven.

Grtx,
FER

4 opmerkingen:

  1. Geweldig! Wat een avontuur en prachtig verhaal,ik zat er helemaal in Fer.
    Zorg ervoor dat je altijd een "klapankertje"in je broekzak hebt met een touw...Telefoon nog droog gebleven?

    Groet Hans

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Heel leuk Fer. Mooie vissen heb je gevangen. Volgens mij had je zo nog 1000 woorden kunnen schrijven,over de bezigheden en wat een mooi figuur!

    Groeten

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Goed geschreven Fer, ook ik zat er lekker in.
    Trouwens die foto van die brasem in het alg vindt ik best gaaf om te zien !

    Groetjes Sander

    BeantwoordenVerwijderen
  4. @Hans: niet zo'n gek idee een 'klapanker' in je broek, moet ik voortaan wel een flinke riem gaan dragen ;-) Telefoon had ik niet, mee waarschijnlijk vergeten zoals wel meer zaken tijdens de verschillende sessies. Geluk bij ongeluk.
    @Michael: woorden schieten soms te kort, hoeveel je er ook gebruikt.
    @Sander: dank, leuk dat je er in zat.

    Grtx, FER

    BeantwoordenVerwijderen