Fuut tuut-tuut

Zondag 30 juni 2013

Nog brak van de verjaardag van mijn zoon op zaterdagavond, mocht ik 's ochtends vroeg mijn dochter naar de manege brengen voor een FNRS examen. Omdat ik toch al mijn mandje uit moest, gelijk naast de paardenspullen ook de visspullen in de auto gelegd en na afzetten doorgereden naar een voor mij onbekende visstek.

Drie voerplekken aangemaakt in de buurt van een duiker, maar zodra ik dat deed kwam er een fuut aangezwommen. Blijkbaar was de duiker zijn jachtgebied, want de vogel dook brutaal onder en kwam vlak voor de duiker weer naar boven om toch enigszins schrikkerig weer onder te duiken. Daarop hoopte ik dat ie door het schrikken wel afstand zou gaan houden. Dit bleek niet het geval, telkens kwam het beest terug en bleef maar voldhardend rondpeddelen als een oorlogsbodem rond mijn voerplekken. Wapperen met de handen had geen effect, een steentje gooien had geen effect, handenvol met schelpengruis hadden geen effect. Na drie kwartier strijd heb ik het opgegeven en na een 'tuut-tuut' op de claxon afscheidt genomen van het jachtgebied van de fuut.

Het werd nu instant vissen in de Wormer polder. Bij een kruising heb ik mijn auto aan de kant gezet om eens te kijken of er leven in de brouwerij was. Dat was er zeker, in een ondiepe prutsloot zag ik een tweetal vissen azen. Belletjes en zwarte modderwolken waren zichtbaar met af en toe zelfs een tipje van een staart. Direct de penhengel beaasd met een broodvlok en deze voor de voortschuivende bellen gedeponeerd. Hoe instant kan het?!

Dit werkte voor geen meter. Op de één of andere manier pakte de vissen niet de broodvlok. Best mogelijk dat ze 'm niet zagen, want de bagger die tijdens het grondelen vrij kwam was diep zwart, waarschijnlijk sterk geurend en ze waren waarschijnlijk ook volledig gefocust op muggelarven. Hmmm, toen maar in alle vier de sloten, gelegen aan het kruispunt, een voerplek gemaakt met kippenbix en wat mais.

In de buurt van een voerplek was een karper aan het foerageren tegen de slootkant. Toch maar weer de broodvlok gedeponeerd in de buurt van de karper, zo dicht mogelijk tegen de kant aan. De pen ging op een gegeven moment wild te keer, maar het was onduidelijk of het aas nu gepakt werd. Nadat de pen weer stil stond was het tijd om de broodvlok te checken. Ha, de vlok was toch gepakt, want bij het omhoog halen voelde ik weerstand en in een reflex sloeg ik aan. Waarop de karper er vandoor ging en de sloot in een grijszwarte soep veranderde.

De karpers kunnen hier niet diep wegvluchten en de ondiepte maakt het dat de karpers prima te volgen zijn. Met ferme slagen van hun staart toveren ze de sloot om tot een heftig kolkend strijdtoneel. Dit blijft onwijs gaaf. Alle vluchtpogingen zijn duidelijk zichtbaar en dus erg goed te volgen.

De eerste karper mocht poseren. Wat zijn het toch mooie vissen, niet super groot, maar wel krachtig en ze leveren aan de penhengel telkens een superstrijd. Zelfs een klein knolletje is de moeite waard en geeft zich niet zomaar gewonnen. Grote staarten, markante strijdvaardige koppen, mooi van kleur en blakend van gezondheid.

Na het terugzetten van de karper brak het zonnetje door. Wow, wat was dat lekker zeg. Of het ten goede kwam aan de vangsten betwijfelde ik, maar het was puur genieten. De zon brak langzaam maar zeker door de sluierbewolking heen. Dit voelde je gewoon gebeuren. Een brede glimlach maakte meester van mijn gelaatsuitdrukking, m.a.w. het was een heel bewust moment waar ik volop van genoot.

Anyway, back to 'business'. Op één van de voerstekken was wat activiteit te bespeuren. Niet echt goed waarneembaar, maar er waren lichte kleurverschillen in het water zichtbaar. Voorzichtig de broodvlok op de hotspot gelegd en na enige minuten begon de pen te bewegen. Lekker langzaam maar zonder twijfel trok de pen schuin weg. Dat zijn ze, die perfecte wegtrekkers. Contact zoeken en aanslaan, BAM! Het gevecht was weer losgebroken. Ook een tweede schub kon na een behoorlijk gevecht op de foto.

Op weer een andere voerstek onder veel drijfvuil bij kleine plompenbladeren zag ik beweging van dit plompenblad. Vlok weer te water en afwachten. Na enige tijd de vlok iets verplaatst richting de af en toe bewegende plompenbladeren en op het moment dat een fietser tegen mij begon te praten, terwijl ie afstapte, kreeg ik beet. Waarop ik zie 'let op, ik ga nu een karper vangen'. Zo gezegd zo gedaan. Een klein knolletje was de pineut en sprong zelfs een keer uit het water. De fietser vond het prachtig en begon verhalen te vertellen over dat zijn vader vroeger ook veel viste op karper en dat hij tegenwoordig veel viste op brasem. Een leuk onderhoudend gesprek, terwijl ik bezig was de karper te onthaken om vervolgens een plaatje te schieten. Er stopte nog twee fietsers en nog twee wandelaars terwijl ik daarmee bezig was. Ze vonden het prachtig en ze verbaasde zich over het feit dat ik de vis zo voorzichtig terug zette. 'Tja', was mijn antwoord 'eerst jas ik keihard een haak door zijn lip, om 'm daarna teder en met veel liefde terug te zetten'. Met het zonnetje er zo bij waren er plotseling allemaal vrolijke mensen.

De vierde voerstek moest nu ook vis opleveren. Dat zou natuurlijk supergaaf zijn, omdat ik nu in drie van de vier sloten een karper had gevangen. Hier ging ik dus voor en dat lukte ook nog. Eerst kwamen er twee of drie paaiende karpers voorbij die dus totaal geen interesse in het voer hadden, maar daarna ontwaarde ik hele kleine belletjes op de stek. Gevolgd door een bewegende dobber, waarschijnlijk doordat de vis tegen de lijn zwom of door het wapperen van zijn vinnen. Het duurde voor mijn gevoel eindeloos voordat de dobber daadwerkelijk onderging en de vierde boerenkarper het spreekwoordelijke haasje was.

Ik heb een gedeelte, het einde, van deze dril vastgelegd op film. Dit filmpje zal ik later eens bloggen, best wel leuk geworden, in ieder geval beter dan ik verwacht had. Best lastig drillen en filmen tegelijk, waarbij je de hengel in de ene en de camera in de andere hand vast houdt.

Aan het einde van de sessie werd ik gebeld door mijn dochter, ze was eerste geworden met de wedstrijd annex examen. Top natuurlijk. Voor de zoveelste keer was ze kampioen geworden en eigenlijk voelde ik mij dat ook wel. Ook voor de zoveelste keer had ik een paar karpers op de mat gekregen. Het instant succes was weer erg leuk!

Grtx,
FER