Na een spannende korte sessie bij het stadhuis ben ik naar de Beemster getogen. Bijna windstil, een zonnetje dat zijn best deed in een rustige atmosfeer. Er werd flink geaast in de ondiepe poldersloten. Geregeld waren de staartvinnen van brasems boven het water oppervlak zichtbaar en meerdere bellen plakaten bleven zich gestaag verschuiven. Af en toe waren er ook golven zichtbaar van de aanwezige boerenkarpers. Het beloofde een goede sessie te worden.
Op een andere stek werd er flink gegraasd van het gedropte lekkers. Maar bij het inleggen van de pen gingen de vissen er als de bliksem vandoor. Aangezien ik in een andere blog las dat karpers graag terug keren als ze vreten hebben gevonden heb ik de pen laten staan. Doordat ik weer afgeleidt werd door flinke golven zag ik mijn pen niet weg lopen. Op het moment dat ik weer keek was ie dus vertrokken en heb ik gelijk maar aangeslagen toen ik 'm echt niet meer kon vinden. Wow, een explosie daar zeg je U tegen. Kicken!
De karper spurte weg en trok lekker door de slip heen. Wat is dit toch gaaf, ik kan er maar geen genoeg van krijgen. De kracht, de spanning, lekker buiten, puur genieten. De karper liet zich qua dril van de beste kant zien, het duurde en duurde voordat ie eindelijk op zijn zij ging liggen en richting net wilde komen. Deze schone was 1 cm langer dan de eerste karper, had een iets hogere rug maar was iets minder goed gevuld.
Grtx,
FER
Geen opmerkingen:
Een reactie posten