Winterstek ... ?

Zondag 21 oktober 2012

Afgelopen week was de temperatuur lekker, erg lekker eigenlijk. Terwijl de voorgaande weken de temperatuur flink gekelderd was, waarbij de activiteit van de karpers zichtbaar afgenomen was. De vraag was, of de karpers al richting de winterstekken getrokken waren en waar deze winterstekken zich in de polder bevinden.

Na het uitpluizen van de polder via Google maps en een fysiek tripje met de auto, kreeg ik het gevoel dat ik een winterstek gevonden had. Het bewijs was alleen nog niet geleverd, omdat ik niet door het troebele water de karpers kon zien liggen. Ik merk momenteel alleen dat mijn aandacht langzamerhand weer uit gaat richting de mooiste roofvis van het land, de snoek. Dus zat ik in dubio wat ik deze zondagochtend zou gaan doen. De doorslaggevend was dat ik eindelijk mijn 1.25 lbs penhengel op de kop getikt heb. Natuurlijk wilde ik deze dolgraag uitproberen op een knokkende karper.

Met alleen de penhengel, een schepnet, een gestoomd witbroodje en een bakje met pluimvee legkorrels de polder in. Mijn beoogde stek ligt in principe aan het einde van een lang weiland. Door graafwerkzaamheden ligt er momenteel een ponton over een sloot waardoor mijn 'winterstek' nu wel heel makkelijk te bereiken was. Dit was bijzonder prettig want het was vanochtend flink herfst! Herfst met een grote Haaaa. De wind stond vol op mijn pofferd waardoor ik soms door de tranen heen mijn pen niet eens meer kon onderscheiden. Na verloop van tijd begon het ook nog te regenen dus mijn sessie zou niet lang duren.

Voordat het daadwerlijke vissen begon, heb ik eerst een drietal stekken gemaakt met de legkorrels. Eén op een hoek, de tweede bij een uitstekende pol gras/riet en een derde bij een kleine inham. M.a.w. de stekken waren op afwijkende plekken t.o.v. het rechte weiland aangemaakt.

De hoekstek was de eerste stek. Door de wind was slecht te zien of de dobber bewoog en of er belletjes of kolken waren. Want die zou moeten duiden op de aanwezigheid van karper. Na verloop van tijd begon ik te twijfelen of ik de rietpol stek zou aandoen maar mijn gevoel zei dat ik meer geduld moest hebben op de hoekstek. Een kleine kolk gaf vervolgens inderdaad aan dat er op de stek geaast werd. Het pennetje bewoog een beetje en ik moest mezelf flink inhouden om niet direct aan te slaan om mijn nieuwe hengel te kunnen testen.

Bewoog het pennetje nu wel of niet? Zoekend naar markeerpunten waardoor het verschil in afstand zichtbaar werd tussen de pen en de hengel en/of de kant, hield ik het zaakje scherp in de gaten. Een springende karper verder op in de sloot trok toch mijn aandacht. Zeker nadat deze karper een tweede keer het luchtruim koos. Zenuwslopende seconden gingen voorbij. In gedachte schreeuwde ik van 'pak het aas, pak het aas!'.

Het puntje van de pen dat nog boven water stond ging even onder maar kwam op de zelfde plek weer boven drijven. O, o, het aas zal er toch niet afgesnoept zijn? Ophalen en checken of niet? Dit gebeurde een tweede keer waarbij de pen ook nog eens iets verschoof. Zo, wat vervloekte ik die wind. De pen verschoof weer een stukje waarbij deze steeds schuiner in het water kwam te staan en vervolgens rustig onder getrokken werd en weg liep.

Tijd om de hengel te testen! Bij het aanslaan werd de haak lekker gezet en de karper knalde er van door. De hengel boog mooi mee en kromde tot in het handvat. Lekker hoor! De karper trok tot drie keer toe flink draad van de molen en bleef knokken. Deze karper vertikte het om te gaan flanken, maar was op een gegeven moment zichtbaar aan het einde van zijn latijn, zodat ik 'm kon scheppen.

Perfecte schub, mooi vol, mooie baarddraden en ieder schuppie juist. Ff een plaatje schieten, statief neer gezet, camera bevestigd, camera aan, camera uit. Huh, hoezo uit? Batterij vervangen, camera aan, camera uit. Huh, weer uit? Verd(^&%))@#$$%, het is niet erg als ze je camera lenen maar .... er zitten natuurlijk niet voor niks twee batterijen bij, dus .... Gelukkig kon ik met het laatste beetje sap toch nog enkele plaatjes schieten.

 

De tweede stek, de rietpol stek, was aan de beurt. Bij het benaderen zag ik al een kolk wat er op duidde dat er karper aanwezig was. Bij deze stek stond ik wederom vol in de wind en zag door de tranen heen geen hand voor ogen. Laat staan een dobber. Ondanks het gevaar om de karpers te laten schrikken wilde ik dichter bij de kant staan om een beetje haaks op de wind te komen. Gelukkig werd dit niet door de kerps opgemerkt. En kon ik de dobber helder zien wiebelen op de golven.

Het duurde een paar minutjes voordat een karper de broodvlok vond. Langzaam maar zeker trok de pen weg. Een kleine karper had de vlok gepakt en werd even zichtbaar bij het aanslaan waarna de haak direct gelost werd. Hmmm, was ik te ongedurig of moest ik wennen aan mijn nieuwe hengel of lag het aan de hengel zelf? Het materiaal wil ik niet direct de schuld geven want dat is het makkelijkst. Dus nam ik mezelf voor om maar weer eens meer geduld te betrachten.

De derde stek bij de inham was nu aan de beurt. Ook hier was activiteit, kleine belletjes waren zichtbaar. Ondanks de wind en de regen moest ik nog even door vissen. Dit kon ik niet voorbij laten gaan. Voorzichtig heb ik de vlok tussen de belletjes laten afzinken. Redelijk snel liep de pen weg en mocht ik voor mijn gevoel aan slaan. Een grote kolk ontstond toen ik aansloeg in het luchtledige. Weer niet gehaakt. Een lijnzwemmer? Ook gebruikte ik voor deze sessie een nieuwe haak met een mooie ronde wijde bocht. Dit zou voor vlokvissen goed moeten werken. Jammer maar helaas, ik was er klaar mee. Wat een ruk weer!

Wel lekker mijn hengel kunnen voelen in de gevechtstand. Smaakt naar meer. Omdat ik er nog niet zeker van ben dat dit, ondanks aanwezigheid van karper, de winterstek is, moet ik hier nogmaals terug komen als het kouder is. Maar ook als er iets minder wind staat anders zal het geen fijne sessie worden.

Grtx,

FER