De Zaan deel 4

Dinsdag 4 september 2013

Zo lang deze fantastische zomer duurt wil ik er graag van genieten. En waar kan dat nou mooier dan op en aan het water? Een beetje varen combineren met vissen is natuurlijk helemaal top. Dus weer een plan gesmeed om de glasogen achter de schubben en de scherpe stekels aan te zitten. Deze keer met mijn maat René.
 

Man, wat was het weer goed op het water. Na het werk gewoon in je T-shirt op vol vermogen naar de stekken varend. Op de stek aangekomen de aanbevolen kleine shadjes met schoepstaarten te water. Bruine pos kleur en de glitterende grijsblauwe zouden de killers moeten zijn.

De eerste stek in de volle zon leverde niets op behalve een lichte teint. Daarop zijn we een schaduw stek gaan op zoeken. René had de catering verzorgd en dobberend in het zonnetje waren we aan het genieten van de witte bollen met ei en knakworst. Hierna ging het echte vissen beginnen.

De eerste aanbeet en vangst was voor mij. Vlak daarvoor hadden we het er nog over om opportunistisch het net al in elkaar te zetten. Natuurlijk hadden we dit nog niet gedaan en dat moest dus met hoge spoed om het moment dat de snoekbaars gehaakt werd. Aangezien de snoekbaarzen een meester zijn om zich te ontdoen van de haak waren dit spannende momenten. Tijdens eerdere sessies was gebleken dat je de snoekbaars goed in het water moet houden en zijn kop zeker niet boven water moet trekken. Want de kans is dan heel groot dat de snoekbaars zich van de haak ontdoet door flink met zijn kop of eigenlijk met zijn hele lijf te schudden.
Hierna was het zoals te doen gebruikelijk helemaal niets meer. Meerdere stekken aangedaan maar geen aanbeten. Onder de Coenbrug kregen we een paar kleine tikkies van vissen die wij niet konden haken. Wellicht visjes, dus kleine snoekbaarsjes of baarsjes die met de shad aan het spelen waren. Eerder bleek zo'n zelfde type aanbeet een guppie van 10 cm op te leveren.

Op miraculeuze wijze verspeelde René nog een shad na een aanbeet. Na aanslaan bij de aanbeet was direct het contact weg en hing aan het uiteinde van van de lijn een gesloten speldwartel. Hoe kan dat? Eén theorie is dat de dunne speldwartel tussen het gleufje van het oog van de loodkop geschoten is. Dit ondanks dat het gleufje van het oog aan de onderzijde zit als er aan de loodkop getrokken wordt.
De volgende stek bij een kleine sluis bracht weer vis in de boot. René kreeg een fijne aanbeet, bijna direct nadat hij zijn shad te water liet. De snoekbaars trok de hengel flink krom en dook meerdere keren onder de boot. De eerste keer ontsnapte hij nog aan het net, maar de tweede keer was ie het bokkie. Gehaakt aan de haak van de loodkop, die makkelijk verwijderd kon worden. Het vastpakken van zo'n stekelridder is altijd tricky. Omzichtig gingen we dan ook te werk en René hield voor de fotoshoot de vis met twee handen aan de onderzijde vast. Oh, ff de boot iets bijdraaien, dan staat de Zaanse Schans mooi op de achtergrond. Toen het zover was, gaf de snoekbaars een flinke klap met zijn lijf en gleed soepel uit de handen van René terug de Zaan in. Voordat de foto gemaakt was! Achteraf zou het de grootste snoekbaars van de avond zijn, waar we dan geen plaatje van hebben. Bommer!

Dan nog maar een keer deze stek afkammen waarop ik een klein snoekbaarsje in de boot kon tillen. Hierna was het hier weer over.
De stek die tot dusverre telkens vis in de boot bracht was de laatste die we zouden aan doen. Dit aangezien het om 21:00 uur alweer harstikke donker is. Ook nu kregen we aanbeten die we niet konden verzilveren, totdat een voor hier relatief kleintje goed gehaakt werd.
Tijdens een drift zagen we opeens kleine visjes springen gevolgd door kolken. Hé, hier was snoekbaars actief aan het jagen. Daar moesten we, ondanks dat het donker was nog even ons geluk beproeven. Dit kon niet mis gaan. De eerste drift, terwijl de kleine visjes bijna in de boot sprongen, leverde geen vis op. De tweede drift ook niet, tenminste dat dachten we, omdat we het jachtterrein verlieten. Toen we besloten om te stoppen kreeg ik toch een aanbeet. De snoekbaars kwam flink boven water doordat het heel ondiep was, maar wist zich op de rand van de boot te ondoen van de haak om terug het water in te vallen. Hierop nog maar een keer het kommetje uitgepluist. Waarbij nu René weer een aanbeet kreeg en de snoekbaars in de boot kreeg. Eindelijk ook een foto van René met snoekbaars.
Nu was het echt klaar en konden we terug kijken naar een geslaagde avond met de nodige aanbeten en vangsten.

Grtx,
FER

2 opmerkingen:

  1. Ferry, wederom een leuk verslag en wat een (domme)pech dat mijn vangst niet vastgelegd is. maar wat hebben we daarom moeten lachen op deze zwoele zomerse avond aan de Zaan!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ha René, ja weer van geleerd. Voortaan direct maar een plaatje schieten en daarna de positie foto's.

      Grtx, FER

      Verwijderen