Kastelen

Woensdag 28 november 2012

Na berichten van Patrick en Marcel dat de snoekbaarzen weer op hun winterstek gearriveerd waren, was snel een datum geprikt om deze grote jongens, ook wel kastelen genoemd, te belagen.

Na het werk op de betreffende locatie afgesproken om daar tijdens de schemering en in het donker de sloot af te stropen. Want de kneiters van snoekbaarzen blijken over het algemeen tijdens de schemering en in de avond los te gaan.

Ik was iets eerder op de locatie gearriveerd dan Jeroen, Marcel en Patrick. Marcel arriveerde en iets later ook Jeroen en toen bleek dat Patrick ook gearriveerd was liepen we zijn kant op. We waren nog niet eens ter plekke en Patrick had er al een snoekbaars aan hangen. Deze snoekbaars bleef maar door de slip heen gaan en Patrick gaf aan dat ie waarschijnlijk vals gehaakt was. Omdat vissen als ze vals gehaakt zijn vaak ongelovelijk sterk lijken was er enige twijfel hoe groot de vis zou zijn. De kolken die deze vis produceerde waren in ieder geval enorm. Na run op run werd de vis toch moe en kon uiteindelijk met het net op het droge gehesen worden. Over kastelen gesproken?!

 Wat een enorme snoekbaars, lang, hoog, breed en dik!

De sessie was eigenlijk nog niet eens begonnen en hij was al geslaagd.

Jeroen kreeg de volgende aanbeet maar verspeelde de vis. Marcel zag een kolk, Jeroen kreeg weer een tik op z'n kunstaas en Patrick had ook een aanbeet. Er was dus vis daadwerkelijk actief aan het azen. Patrick was wederom de gelukkige die een vis goed wist te haken. Deze keer was het een snoek die in het donker de Savage Gear 4play Herring liplure te grazen had genomen.

Een mooie getekende snoek mocht even poseren.

Met z'n vieren stonden we op een relatief klein oppervlak plug na plug nat te maken. Jeroen kreeg volgens zeggen weer een tik op zijn kunstaas en Marcel zag een kolk op zijn stekkie.

Jeroen was de volgende lucky bastard die een vis ook goed wist te haken. 'Mwoah een kleintje' wist ie uit te brengen. 'Helemaal niet', zeiden we in koor, 'Het is echt wel een grootte!' En dat bleek, wat een kasteel werd er hier weer uit de sloot getrokken. Weer zo'n lang, breed, dik en hoog monster. Hij had best trek want de plug, ook een Savage Gear 4play Herring liplure, was volledig verdwenen in de giga muil van deze snoekbaars.

De muil na het verwijderen van het kunstaas.

Het kasteel dat teder werd vast gehouden door onze held met gele kevlar handschoen ;-).

Omdat de Savage plug zijn werk erg goed deed kreeg ik er ook één van Jeroen, aangezien ik nog geen enkel tikkie gevoeld en nog geen kolk gezien had, behalve dan tijdens het drillen van de vissen van Patrick en Jeroen.

Marcel was de volgende met een goede aanbeet en drilde de snoekbaars naar de kade. Patrick assisteerde om de vis te netten maar dat verliep niet helemaal lekker. De vis werd niet in één keer in het net gevangen maar de dreg wel en de vis zei 'dank u' en was er vandoor. Daarom ben ik voorstander van de kieuwgreep, maar alleen als duidelijk is waar de dreggen zich in de bek bevinden.

Marcel gaf niet veel later weer aan dat ie beet had, maar het bleek een vals gehaakte brasem te zijn die vlak voor het landen los kwam. Twee tellen later had ie echt beet. Wederom een snoekbaars, die geniepig onder een boot dook waarbij Marcel voorzichtig en met moeite de snoekbaars er onder vandaan moest drillen. Deze keer geen kasteel maar wel een mooi exemplaar.

Dus...., de lucky bastards hadden allen minstens één vis gevangen en meerdere aanbeten gehad. Zelf had ik de hele avond geen tikkie, stootje of kolkie mogen voelen of zien. Nou ja, volgende keer beter voor mij, maar de vissen die we op het droge mochten brengen waren prachtig, zeker de twee kastelen.

Het was weer supergaaf zo in het donker dikke vissen vangen, dat gaan we zeker vaker doen.

Grtx,

FER