Beemster pracht

Zondag 6 januari 2013

Als eerste ben ik vandaag naar mijn doodaasstek gereden. Omdat deze tot dusverre nog geen snoek opgeleverd heeft, heb ik het bodemreliëf nogmaals in kaart gebracht. Dit zodat ik zeker weet dat ik de sardine op het aanwezige talud leg. De ochtend begon grijs maar langzaam brak de zon door en met de weinige wind die er stond begon het echt lekker weer, bijna voorjaarsachtig, te worden. 

Tweemaal kwam er een Lund boot met twee vissers al trollend voorbij met 4 uitstaande hengels. De mannen hadden één snoekje gevangen en toen ze de tweede keer passeerde hadden ze verder niets meer gevangen. Na anderhalf uur en geen aanbeet en het gevoel dat het vandaag niet zou lukken hield ik het hier ook voor gezien. Op de één of andere manier voel, proef en ruik je vaak of het wat wordt of niet. 

Het enige dat ik vandaag op de doodaasstek ving was mijn vaste partner hier, die graag alles wat beweegt te grazen neemt. The black panther.

Vanwege het fantastische weer en een mogelijke winterstek in de Beemster, ben ik daar naar toe gereden. Bij een brede duiker eerst gepeild waaruit bleek dat de ene kant van de sloot minstens een meter dieper was dan de andere kant. Aan de diepste kant op een hoek en bij een pijler heb ik twee voerplekken aangemaakt.

Ook in de Beemster stond een gemaal aan, want het stroomde behoorlijk. Na enige tijd heb ik mijn pen hengel, waarbij de pen bij de hoek lag, even neergelegd om een overstort in de buurt te checken. Terwijl ik terug liep naar mijn hengel zag ik de lijn verplaatsen dus wist ik niet hoe snel ik de hengel moest oppakken. Na contact zoeken en aanslaan kwam een karper langzaam maar krachtig op gang. 

Omdat ik niet wist hoe lang de karper het aas al in de bek had was de dril extra spannend. De karper had flink gerust want hij had een tomeloze energie. Na een lange krachtige dril kon ik 'm uiteindelijk landen. Een foto maken op deze locatie was een hele onderneming omdat de oever erg steil is en mijn laarzen bijzonder gladde zolen hebben. Glibber de glibber, glijder de glij, met een sterke karper in mijn handen terwijl de zelfontspanner ingesteld moest worden, waarna achterwaarts de steile oever afgestapt moest worden zonder omlaag de sloot in te donderen.

De karper wilde ook al niet meewerken en deed een ontsnappingspoging. 

 

Dit lukte gelukkig niet en zodoende kon ik nog een knap plaatje maken vanaf een andere plek op de steile oever.

Na de foto's en het terugzetten van de karper was ik bijna buiten adem door de inspanning die dit blijkbaar vergde. De volgende keer als ik hier weer ga vissen neem ik een spade mee om er voor te zorgen dat er een soort trappetje gemaakt wordt en een soort plateau om te 'poseren'. 
Oh ja, de haak zat keurig in de lip van deze karper.

Na deze gave vangst nu het haakaas bij de pijler gelegd. Na een kwartier weer bij de hoek en na het volgende kwartier weer bij de pijler. Om één uur moest ik opbreken om op tijd te zijn voor het nieuwjaarsconcert van het Stedelijk Orkest Purmerend met veel Strauss Polka klassiekers a la Weense stijl.

Tenminste dat had ik mij voorgenomen. Toen ik zag dat het vijf voor één was, mijn pen plat ging liggen en zich vervolgens langzaam verplaatste wist ik dat om één uur opbreken een probleem zou worden.

Deze karper was nog sterker dan de voorgaande en bleef diep in de sloot voort ploegen. De minuten tikte weg en na een lange dril kreeg ik 'm toch in het net.

De camera stond nog op het statief opgesteld dus een foto was nu sneller, maar niet echt makkelijker. Ook nu liet ik de karper zwaar hijgend terug in het water glijden.

Snel alles opgepakt, achter in de auto geklapt en met een noodgang naar huis. Op naar het volgende hoogtepunt van de dag.

Wow, wat een einde van deze sessie. Net als gisteren in de Wormer een nieuwe stek met fantastisch resultaat.

Grtx,

FER