Eindelijk ga ik weer eens met mijn matties Frans en René vissen. Aangezien René nog geen schub aan de haak geslagen heeft, gaan we met de winckle pickers op de brasems. De maden, daar zou ik voor zorgen. Keurig twee porties aangeschaft en meegekregen in een papieren zakje, die ik 's avond achteloos even in mijn schuur gelegd had om de volgende dag in een madenpot te deponeren. Vanwege het opknappen van de achtertuin ben ik van 's ochtends vroeg tot in de namiddag aan de bak geweest en op het laatste moment moest nog even de voorbereiding voor de vissessie plaats vinden. De maden, die waren ontsnapt! De plakrand van de onderzijde van het zakje had het begeven. Dus schat ik dat er nu zo'n 150 maden in mijn schuur rondkruipen. Een tiental heb ik er maar terug kunnen vinden, wordt gezellig als de brommers uitkomen!
Al een berichtje gestuurd naar de mannen dat ik iets later zou komen en vervolgens snel alle spullen in de auto geflikkerd en naar de stek gecrost.
Bij aankomst had Frans al de eerste brasem op het droge, een dikke korte met veel beschadigde schubben. Waarschijnlijk door het recente paai geweld.
Toen ik wilde uitladen miste ik het tasje met de paar maden die ik had weten te redden, deze waren hard nodig want het beetje maden dat Frans over had van een vorige vissessie was nihil. Pot&%$&#%%*&^#^&**(, maar weer in de auto en terug naar huis. Wat een gekloot! Bij terugkomst had Frans al de derde vis gevangen, het liep van kiet aan af lekker bij 'm. René had daarentegen minder geluk, hij had nog geen tikkie gehad.
Frans zijn vierde.
OK dan, installeren, voer aanmaken en de voerkorf te water.
Frans zijn zesde.
René ving nog steeds geen ene moer. Ik kreeg wat tikkies en mocht wat klein spul landen.
Frans zijn negende.
Op de Where bleek een hele pittige stroming te staan die ook ontzettend veel riet en andere troep meevoerde wat continu in onze lijnen kwam. Hier waren we drukker mee dan met vissen en aangezien de maden voorraad met zienderogen afnam besloten we om ons heil elders te zoeken. Frans kon de tien dus niet vol maken en René was nog niet van de nul af.Het water bij de Bieb was ons volgende doel. Een aantal voerplekjes aangemaakt en deze vervolgens met de pen wezen afstruinen. Tijdens het voeren zagen we al dat er op het meer met de fontein geaasd werd. De nodige bellen waren hier zichtbaar. Hier zijn we dan ook begonnen met vissen. Ondanks alle bellen werden onze aasjes niet aangeraakt.
Uiteindelijk mocht kreeg ik toch een mooie langzame wegtrekker. Verwachtingsvol zette ik de haak en een zwaar gewicht had ik aan de lijn. Geen explosieve dril en ook geen dril die langzaam op gang kwam dus een brasem had ik te pakken. En zeker niet de kleinste, een flink vloerkleed van 55 cm!
En René? Je raadt het al, nog steeds niets, nada, noppes, niks.
Frans had natuurlijk nog niet de dubbele cijfers te pakken en was nog steeds tussen de bellen door aan het vissen. Ik melde al dat ie vol moest houden daar want het kon wel eens zeelt zijn die daar aasde. Toen ik wat andere stekken aan het checken was riep Frans me. Op een drafje naar 'm toe en toen bleek zijn dobber aan de wandel. OK Frans, dit wordt een zeelt, zeker en vast! Nadat de pen iets meer ging doen dan een rondje om kon ie de haak zetten en inderdaad een dikke zeelt van 46 cm gaf alles wat ze had. Prachtige vis!
Frans zijn tiende! En mooiste.
En René? Mwoah, niets, nada, noppes, niks. Wel bleef ie stug doorzetten, chapeau!
Eindresultaat: Frans 10 stuks, Ferry 5 stuks en René ???
Anyway, het was goed toeven aan de waterkant met mijn matties en als altijd toch weer verassend wat er uit het water kwam. Wat mij betreft binnenkort maar weer.
Grtx,
FER
Geen opmerkingen:
Een reactie posten