Knollen kolder

Dinsdag 29 mei 2012

Op uitnodiging van Harry zijn wij, Edwin en ik, richting Hoorn gereden waar ons een pensessie stond te wachten. Bij het water aangekomen, mooie vijver, sloten en vaarten midden in de natuur, bleek overal waar je keek vis te azen. Bellen plakaten, zwarte wolken, kolken, vissen staarten, gigantisch wat een activiteit. Maar wat voor vis zou dat zijn? Brasem of karper?

De hengels werden opgetuigd en gingen te water met drie maiskorrels op de hair. Geregeld werd er rondom de dobber geaast, bellen plakaten all over the place. Vis die langs de lijn zwom of deze wegduwden met de staart waardoor de dobber geregeld heen en weer waggelde. Maar een wegloper, ho maar. Totdat Harry een vis haakte, het bleek een schubkarpertje te zijn, ongeveer 30 cm lang. Dit gaf de burger moed, er waren dus toch karpers aan het azen en niet alleen aan het grondellen op muggenlarven. Niet veel later kon Harry zijn tweede landen, zelfde formaat knolletje.

Ik stond in een mooi hoekje waar de wind op stond en waar veel drijfvuil lag. Bellen plakaten kwamen en gingen maar het aas werd niet opgemerkt.

Best frustrerend maar ultraspannend omdat een aanbeet niet weg kon blijven. Ook Edwin kreeg een aanbeet en kon daadwerkelijk zijn eerste karper met zijn nieuwe penhengel landen. Wederom een gedenkwaardig moment dat nog mooier werd, toen Harry zijn derde karper tegelijkertijd ving. Een double strike!

De knolletjes moeten hier wel opgestapeld liggen want overal waar je keek waren er vissen aan het azen. Edwin pakte niet veel later zijn tweede schub van de avond en ik stond nog steeds op de nul. Om toch karper te vangen heb ik nog een frolic brok geprobeerd en later ook nog een brood pop-up, maar niets leek te werken op de twee stekken die ik beviste. Op gegeven moment was ik er klaar mee, zeker nadat Harry zijn vierde knolletje wist te vangen. Een andere stek dan maar en eigenlijk maakte het niet uit waar je het aas te water liet want ergens in de buurt was wel karper aan het azen.

Meerdere keren heb ik de pen tussen of bijzonder dichtbij de bellenplakaten gelegd maar dit bleek ook geen aanbeet te forceren. Maar uiteindelijk kreeg ik toch ook mijn lang verwachte aanbeet en kon ik ook mijn eerste knolletje landen. Tegelijk met Ed zijn derde schub. Wederom een double strike!

We stonden bijna naast elkaar te vissen en nog altijd was er overal activiteit te bespeuren. Edwin zijn pen schoof mooi schuin weg en sloeg netjes aan om vervolgens een paling te haken. Deze had zich verslikt in het mestpiertje dat Ed, naast de maiskorrels op de hair, op zijn haak geprikt had. Altijd leuk een andere vissoort vangen en het is altijd lastig om een sterke kronkelende glibberige paling te onthaken. Zo nu ook, arterie tang erbij maar Ed vertikte het in eerste instantie om de paling vast te pakken omdat eerdere ervaringen niet welgevallen waren. Een krant of zand om de glibberigheid te niet te doen waren niet aanwezig.

Gestuntel, geprust en geklooi, terwijl de haak mooi voor in de bek zat. Uiteindelijk heb ik de paling vast gepakt, onthaakt en Ed kon met deze vangst op de foto.

Ed zat duidelijk niet te wachten op zo'n beest maar Harry had een mooie wijsheid voor op een tegeltje.

Het begon langzaam aan te schemeren maar we bleven vissen want de vis was nog dik aanwezig. Ik sloeg eenmaal mis, een tweede maal en een derde maal. Potverde*&^^%%^^$#%$&%^**%^!!! Ik was er klaar mee en borg mijn hengel gelijk op. Edwin zijn reactie was 'nu weet je hoe dat voelt, ha'. Als een boer met kiespijn moest ik lachen.

Zelden of eigenlijk nooit heb ik zoveel en zolang vis zien azen en zoals gezegd liggen de knolletjes hier letterlijk opgestapeld. Op licht materiaal geeft dit super leuke sport en je bent de hele avond lekker actief aan het vissen en struinen. Hoewel struinen, er hoefde geen afstanden afgelegd te worden om de vis te vinden. De grootste van de avond was voor Ed en was welgeteld 38,5 cm lang. Geen grote vissen maar die moeten hier natuurlijk ook rondzwemmen want de knolletjes zagen er blakend van gezondheid uit.

'Harry, nogmaals dank voor de uitnodiging, we hebben genoten en gaan zeker terug komen'.

Grtx,

FER